Od sierpnia 1966 roku zaczęła się powiększać liczba księży w parafii. Oprócz księdza proboszcza służbę duszpasterską pełniło dwóch, a w latach późniejszych trzech i więcej wikariuszy. Władze kościelne dokonywały i nadal dokonują ich ciągłej i systematycznej wymiany. Rok 1967 rozpoczął się dla mieszkańców parafii miłym wydarzeniem. Polkowice odzyskały prawa miejskie, które utraciły w 1946 roku. W związku z rozbudową kopalń rud miedzi wzrosła liczba mieszkańców miasta. Zwiększyła się również liczba wyznawców Kościoła katolickiego, co z kolei zmusiło miejscową administrację kościelną do stworzenia odpowiednich warunków dla wszechstronnej pracy duszpasterskiej. Kościół św. Michała Archanioła był już za mały, aby w stopniu zadowalającym mógł spełnić swoje funkcje religijne dla wszystkich mieszkańców rozbudowującego się miasta. Rozpoczęto więc starania o pozyskanie kościoła poewangelickiego, który ulegał stopniowej dewastacji. W połowie 1949 roku drzwi tego kościoła zostały zamknięte i otworzono je dopiero w latach sześćdziesiątych, aby w jego wnętrzu urządzić sprzedaż mebli, którą prowadziła Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” w Polkowicach. Nie było tam już niczego. Ławki zabrało miejscowe kino, a dziewiętnastowieczne organy zostały rozkradzione i zniszczone. Nie zadbały o zabezpieczenie świątyni ówczesne władze miejskie. Doszło nawet do tego, iż 25 czerwca 1968 roku we wczesnych godzinach rannych rozebrano część dachu kościoła. I tylko dzięki natychmiastowej interwencji proboszcza Aleksandra Matyki i staraniom Kurii Arcybiskupiej we Wrocławiu udało się powstrzymać dalszą rozbiórkę kościoła. Pomimo usilnych starań ze strony administracji kościelnej nie udało się uzyskać zezwolenia na przekazanie zdewastowanego kościoła na potrzeby parafii. Proboszcz Aleksander Matyka opuścił parafię w 1973 roku. Nowym jej administratorem został ksiądz Kazimierz Nawrotek. W tym czasie pomagało mu w pracy duszpasterskiej trzech księży wikariuszy. Starania o pozyskanie kościoła poewangelickiego nie poszły na marne. Uchwałą Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1973 roku został on przekazany na własność parafii. Spełniły się w końcu marzenia i pragnienia administratorów parafii i większości mieszkańców miasta. W latach 1975 – 1979 dzięki ofiarności parafian kościół poewangelicki został odbudowany i oddany do użytku wiernych. W dniu 9 grudnia 1979 roku ksiądz biskup Adam Dyczkowski z Wrocławia dokonał jego poświęcenia. Patronką kościoła obrano św. Barbarę. W dniu 28 lutego 1980 roku decyzją Wojewódzkiego Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska w Legnicy został zamknięty cmentarz parafialny z powodu braku miejsc do pochówku zmarłych. Zmusiło to ówczesne władze miejskie do wyznaczenia miejsca na cmentarz komunalny. Usytuowano go na wschodnich peryferiach miasta z dala od zabudowań miejskich. Ksiądz dziekan Kazimierz Nawrotek zaraz po objęciu parafii podjął starania o zezwolenie na budowę nowego domu parafialnego. Stary poniemiecki dom parafialny był już zbyt ciasny dla pięciu księży, którym brakowało mieszkań. W dniu 18 lutego 1981 roku Urząd Wojewódzki Wydział do Spraw Wyznań w Legnicy wydał zezwolenie na budowę nowego domu parafialnego w Polkowicach. Jego budowa trwała od sierpnia 1981 roku do stycznia 1987 roku. W dniu 25 stycznia kancelaria parafialna została przeniesiona do nowej plebanii. Dokonał tego już nowy administrator polkowickiej parafii, którym od 1 lipca 1984 roku został ks. Ludwik Kośmidek.

W dniu 10 marca 1987 roku ks. kard. Henryk Gulbinowicz Metropolita Wrocławski dokonał podziału dotychczasowego dekanatu lubińskiego na trzy dekanaty: chocianowski, lubiński i polkowicki. Do dekanatu polkowickiego zostały przydzielone takie parafie jak: Gwizdanów, Jędrzychów, Mleczno, Polkowice, Rudna, Sobin i Żelazny Most. W latach późniejszych dołączono też powstałe nowe polkowickie parafie p.w. Matki Bożej Królowej Polski i Matki Bożej Łaskawej. W połowie lat dziewięćdziesiątych Polkowice liczyły około 20 tysięcy mieszkańców. Była to główna przyczyna poczynienia starań o pozyskanie gruntu pod budowę nowego kościoła. Już na początku 1985 roku starania takie podjął dziekan ks. Ludwik Kośmidek. Obecnie w Polkowicach istnieją trzy parafie: św. Michała Archanioła, Matki Bożej Królowej Polski (ustanowiona 29.05.1991 r. przez kard. Hen­ryka Gulbinowicza Metropolitę Wrocławskiego) i Matki Bożej Łaskawej, którą 25.12.1998 r. erygował bp Tadeusz Rybak Pierwszy Biskup Legnicki. W 1989 roku powołano do istnienia Radę Parafialną przy Parafii św. Michała Archanioła w Polkowicach. Jej Przewodniczącym został Proboszcz parafii ks. Ludwik Kośmidek, a Zastępcą Przewodniczącego wieloletni nasz parafianin, pan Zbigniew Stańczyszyn. W dniu 25 marca 1992 roku Ojciec Święty Jan Paweł II utworzył nową Diecezję Legnicką z wydzielonego terytorium Archidiecezji Wrocławskiej, której stolicą stała się Legnica. Administratorem tej nowo utworzonej diecezji został ksiądz biskup Tadeusz Rybak, który dotychczas był biskupem pomocniczym w Archidiecezji Wrocławskiej. W ten sposób wszystkie parafie dekanatu polkowickiego zostały przyporządkowane nowej administracji kościelnej. Kościół parafialny św. Michała Archanioła od dawna znajdował się w bardzo złym stanie technicznym. Nader częste wstrząsy górnicze w Polkowicach jeszcze bardziej przyczyniły się do jego zagrożenia. Po stwierdzeniu tych faktów w lutym 1985 roku władze wojewódzkie w Legnicy wydały nakaz natychmiastowego zamknięcia kościoła. Jeszcze w tym samym roku Zakłady Górnicze „Rudna” wykonały wewnętrzne i zewnętrzne zabezpieczenie. W czasie remontu świątyni nabożeństwa odbywały się w kościele pomocniczym św. Barbary w Rynku. Wkrótce okazało się, że zabezpieczenia te były niewystarczające. W latach 1990 -1991 Zakłady Górnicze „Rudna” na nowo zabezpieczyły obiekt przed wstrząsami górniczymi, a w latach 1992 – 1995 przystąpiły do generalnego remontu. Podczas tego remontu latem 1993 roku odkryto, iż drewniane deski stropowe kościoła są pokryte malowidłem przedstawiającym postaci świętych. Niezwłocznie powiadomiono o tym Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Legnicy. W sierpniu 1993 roku prace renowacyjne zlecono Konserwatorowi Dzieł Sztuki w Krakowie mgr Annie Hermanowicz – Hajto. Okazało się, że malowidło zdobiące deski stropowe kościoła jest wysokiej klasy zarówno pod względem artystycznym, jak i ikonograficznym. Na prostokątnych drewnianych kasetonach autor przedstawił osiem postaci świętych: Zygmunta, Hieronima z lwem, Weronikę, Grzegorza, Rozalię, Rocha z aniołkiem, Augustyna i Ambrożego. Postaci świętych utrzymane są w bogatej gamie kolorystycznej. Każda z nich jest podpisana. Malowidło pochodzi z 1683 roku. W XIX wieku zostało ono w całości zakryte 2 – 5 cm zaprawą wapienno – piaskową na zbrojeniu trzcinowym. Odkrycie malowidła, przywrócenie mu pierwotnego wyglądu i kolorystyki oraz pełna konserwacja trwały przez trzy lata (1993 – 1996). Kościół św. Michała Archanioła w Polkowicach posiada wspaniałe dzieło sztuki malarskiej, które zostało wpisane do rejestru zabytków województwa legnickiego pod numerem 136. Decyzja taka została podjęta 23 lutego 1994 r. przez Państwową Służbę Ochrony Zabytków Oddział Wojewódzki w Legnicy. W kościele św. Michała Archanioła oprócz murów wymianie uległo prawie wszystko, począwszy od sufitu, a skończywszy na posadzce. Wzmocniona i wyremontowana świątynia ma nowy dach wykonany z blachy miedziowej, efektowną elewację i nową kulę na wieży kościelnej. Cały kościół w nocy jest podświetlany. Kościół jest chroniony systemem alarmowym.